Al 4 jaar doen we elke kerst hetzelfde. Niet omdat het hoort of moet, maar misschien omdat het juist in deze maand wat extra troost biedt.

We sturen onze opdrachtgevers van het afgelopen jaar, in de weken voor de kerst, een platte handgemaakte houten kerstbal met daarop de naam van hun overleden dierbare. En we doen er een kaartje bij met daarop 4 woorden: Bij jullie...voor altijd.

Gewoon om te laten weten dat wij tijdens de eerste kerst zonder hun geliefde aan hen denken. De kerstballen worden met aandacht gemaakt, met zorg ingepakt en op tijd verstuurd. Want timing is in dit geval geen detail, timing is in dit geval álles.

Dit jaar wachten we...al ruim 2 weken.

Elke ochtend krijgen wij van PostNL een mail met de tekst: "Vandaag tussen 8.00 uur en 18.00 uur bezorgen wij uw pakket". Om vervolgens om 17.15 uur een mail te krijgen met de tekst: "Sorry wij hebben uw bezorgmoment vandaag niet gehaald". Telefonisch is PostNL niet bereikbaar. Alles gaat via de chat en de chatbots zeggen ons: wacht nog maar even af. Het voelt voor ons alsof zij hun schouders ophalen en zeggen: "Jammer voor jullie, maar wij hebben het druk".

En wij...wij staan machteloos en met lege handen. Het maakt verdrietig, boos en teleurgesteld. Omdat ons moment, óns kleine stukje steun, dreigt te verdwijnen tussen sorteercentra en standaardantwoorden. We kunnen niets doen om ervoor te zorgen dat juist dit ene gebaar op tijd is. De kerstgedache voelt voor ons nu even ver weg, maar toch is ie er nog steeds, in de intentie en in de aandacht.

Mocht de kerstbal later aankomen dan gehoopt; weet dat hij met dezelfde als elk jaar is gemaakt. En dat onze boodschap op het kaartje "Bij jullie...voor altijd' geen houdbaarheidsdatum heeft...ook niet na kerst.