In ons werk mogen wij soms kennismaken met mensen die hun eigen afscheid willen regisseren. En zo belde Miranda ons zo’n 2 weken geleden op. Zij is ziek en wilde een afspraak met ons maken om te zien of er een klik was om ons het vertrouwen te geven haar uitvaart te regisseren als het zover zou zijn. En zo ging ik op een maandagavond alleen naar haar toe, want Steef was op vakantie. Ik werd vriendelijk ontvangen door haar partner en een vriendin en binnen 1 minuut wist ik dat ik met een bijzondere vrouw te maken had. We kletsten over haar passie…haar massagepraktijk en zo tussendoor werden ook de vragen die zij had over haar uitvaart beantwoord. Zij wilde graag een wilgenmand als kist omdat, zo zei ze zelf, ik ’s avonds altijd lekker naar mijn mandje ga. Hebben jullie deze ook? Die kunnen wij zeker voor je bestellen, was daarop mijn antwoord. We spraken af dat ik de volgende week zou langskomen met een kostenbegroting en Steef want dan kon Miranda ook met haar kennismaken. “Je hoeft geen haast te maken hoor, als het volgende week niet lukt”, zei ze, “want ik ben hier nog wel een tijdje.”

En dan ineens, afgelopen maandag, komt er een mail van haar man bij ons binnen. Miranda gaat hard achteruit. Willen jullie ajb snel bij ons langskomen? Steef was gelukkig weer terug en we spreken af voor dinsdag. Dan blijkt dat Miranda alles definitief wil maken want “ik ben er eigenlijk wel helemaal klaar mee. Ik heb zulke slechte dagen gehad. Voor mij hoeft het zo niet meer”, zegt ze. Deze boodschap komt bij ons allebei best wel even binnen. Ook de klik met Steef is er gelijk en ze vertelt vol passie over Reiki en Sjamanisme. Zowel Steef als ik zijn één en al oor. 

“Wat zie jij als je een tomaat opensnijdt?”, vraagt ze aan Steef. “Eh, zaadjes en pitjes?” Nee dan zie je een hartvorm, is haar antwoord. En een peen blijkt niet zomaar goed voor je ogen want als je die doorsnijdt zie je binnenin de vorm van een iris. Broccoli is goed voor je longen en bloemkool houdt het koppie scherp.

We luisteren aandachtig naar wat ze vertelt en ik hoor mezelf zeggen: “Ik zou willen dat ik je jaren eerder had ontmoet.” Waarop Miranda zegt: “Ontmoetingen gebeuren niet toevallig, Marcus. Het gebeurt op de juiste tijd.” En zo is het. Als alles is besproken en haar rouwkaart door haarzelf is goedgekeurd, is het moment van afscheid nemen aangebroken en ja…wat zeg je dan? Ik hoor Steef zeggen: “Dank je wel, dat ik je heb mogen leren kennen. Ik wens je een mooie reis.” Zelf zeg ik: “Ik had je liever onder andere omstandigheden ontmoet en ik ga je gewoon missen.” We staan op en zeggen…jij bent een onverwacht cadeautje. En daar fleurt ze van op. Ze straalt en zegt: “Dag lieverds, love you!” We geven een kushand bij de laatste keer omkijken en lopen de deur uit.

 Dag Miranda, dag lief mens, mooi onverwacht cadeau. Bedankt voor je lessen en de mooie gesprekken.