We zitten aan de koffie als er een appje binnenkomt. "Hoi Marcus en Stephanie, gisterenavond is bij mijn liefste gestart met palliatieve sedatie." We lezen het appje wel 2x. We wisten dat het eraan zat te komen maar dat t zo snel al zover zou zijn, daar schrikken we allebei van. Weer een lieve man, vader, schoonvader en opa van een kleindochter van 8 maanden die nog minstens 25 jaar van zijn gezin had moeten kunnen genieten…we zijn er weer even stil van.

4 maanden geleden regisseerden wij het afscheid van zijn moeder. En tijdens de dienst in de aula nam hij ook het woord. Hij stond daar zo krachtig maar ook wetend dat hij zelf een strijd voerde. Het was een prachtige speech die met een vleugje humor recht deed aan het leven van zijn moeder maar ook tussendoor zijn eigen situatie weergaf. Wij stonden achter in de aula met tranen in onze ogen. 

 Voordat we in onze regelmodus gaan, denken we er hier nog even aan terug. En regelen moeten we want ook dit wordt “een uitvaart volgens zijn script”. De vraag voor een afscheidsdienst en condoleance op een externe locatie stond al uit, maar nu moeten we er vaart achter gaan zetten. Ton is één van de mensen die liever niet in de aula van een crematorium zijn afscheid ziet. Het moet een mooie locatie worden met uitzicht. En de boodschap tijdens het afscheid moet zijn dat hij dankbaar was voor de tijd samen en dat hij alles uit het leven heeft gehaald. Of zoals de tekst op de digitale rouwkaart zegt: “Wie herinneringen maakt, leeft twee keer.” Een mooie boodschap voor een afscheid op een prachtige serene locatie…Landgoed Te Werve in Rijswijk. Wij vinden het een voorrecht dat wij het gezin hierin mogen bijstaan.

 Het is een schril contrast. Terwijl voor het gezin de tijd stilstaat, vliegt de diezelfde tijd bij ons voorbij. Alles om te zorgen dat als t straks zover is, het gezin hun man vader schoonvader en opa het mooiste afscheid kan geven dat perfect bij hem past. En wij…wij zijn trots dat de familie ons het vertrouwen geeft om hen daarin te mogen helpen regisseren.