Ping...een appje!
Sinds de start van de AfscheidsRegisseurs merken wij dat er van alle kanten met ons wordt meegeleefd. Lieve berichten op social media, belangstellend vragen hoe het gaat als ze ons zien, mooie recensies op onze website en we krijgen talloze appjes.
Toen ik, inmiddels als weer ruim 11 jaar geleden, begon als uitvaartverzorgster was er Frans, de vader van een vriendin van mij. Altijd als hij mij zag was hij nieuwsgierig naar mijn werk. Zo ook die ene vraag tijdens de laatste keer dat ik hem zag: “Zeg Steef, is t nou moeilijk als je een familie bijstaat wanneer je de overledene ook heel goed hebt gekend?” Zo was Frans, direct en recht voor z’n raap. Enigszins zoekend naar de juiste woorden zei ik hem: “Gelukkig heb ik dat nog niet echt meegemaakt. Ik hoop dat dat voorlopig ook nog even niet gebeurd.” En we gingen weer door met een ander verhaal. Dat uitgerekend hij kort daarna, inmiddels al weer 7,5 jaar geleden, de eerste zou zijn die zo dichtbij mij stond, waarvan ik plotseling de uitvaart moest voorgaan, had ik nooit kunnen verwachten. Wat had ik hem graag willen vertellen dat het zwaar was, ongelofelijk veel pijn deed maar dat ik het ook aan hem en zijn dochters was verplicht daar te staan. Ik denk nog vaak aan hem. Zeker nu ik merk dat naast mijn eigen ouders, familie en vrienden, ook (nog steeds) de ouders van vriendinnen zo meeleven met ons bedrijf. Ze willen dat het goed met ons gaat, omdat ze ons kennen en weten dat we de uitvaart meer flair proberen te geven, het meer onderdeel van het leven te maken en ook dat maakt hen belangstellend en nieuwsgierig.
Zo is er Kees, de vader van een andere vriendin. Hij heeft er zijn missie van gemaakt om mij te appen over het nieuws op het gebied van uitvaarten dat hij in de krant leest. Zo zorgt hij er ongemerkt voor dat als Marcus en ik per ongeluk zo’n ontwikkeling missen, we toch via Kees op de hoogte zijn. We kunnen het lezen wanneer het ons uitkomt en dat is fijn.
Dinsdagochtend, ik zit buiten met een kopje thee. Ping…een appje van Kees. “Hoi Steef, alles goed bij en met jullie? Hebben jullie dit al gezien? Wilde het even met je delen omdat je weet dat ik bij het woord uitvaart automatisch aan jullie denk. Fijne dag!”
Ik staar voor mij uit en ik moet lachen. In gedachten zie ik Kees zijn krant lezen. Bij het woord uitvaart zie ik hem uit zijn stoel opstaan en op zoek gaan naar z’n telefoon om het artikel te fotograferen en mij een appje te sturen. En dat vind ik fijn, het voelt goed maar bovenal waarderen wij het bijzonder. Ik staar voor mij uit, zie een vlinder en denk: “Dag Frans, jij ook even hier?” Mijn thee is op en mijn werkdag gaat beginnen. Ik sta op uit mijn stoel en denk: “Ik hoop dat ik nog lang van Kees z’n appjes mag genieten.”